julia'nın gözleri

feci şekilde şifayı kaptım ve bu yıl, 354785. kez şifayı kaparak tarihe adımı altın harflerle yazdırdım...katır gibi sağlıklı bir insanın bu yıl her ay periyodik olarak hasta olması ironik... 

bu arada hasta olmaya neden şifayı kapmak deniyor o daha da ironik... şifa ve hastalık ilginç 

velhasıl, zamanında izlediğim ama sizlerden sır gibi sakladığım bir filmden, daha doğrusu filmin bana öğrettiği bir gerçekten bahsedeceğim bu gün.

bu cuma size şarkı yok ! biraz felsefik biraz dramatik bir yazı olacak hazırmısınız ! :P

filmimiz "Julia'nın gözleri"  yani orjinal adıyla "los ojos de julia" türü çoğu insana göre gerilim. bana göre değil ! 

julia'nın genetik bir göz rahatsızlığı vardır, ablası da aynı rahatsızlık yüzünden sonunda kör olmuş ve bir şeyler onu intihara sürüklemiştir... 

julia yalnız yaşayan ablasının neden intihar ettiğini araştırmak için onun yalnız yaşadığı eve doğru  yola çıkar. 

fakat julia her geçen gün daha az görmeye başlar, ablasının yaşadığı evde daha ilk günlerden yolunda gitmeyen birşeyler olduğunu anlar, evde yalnız değildir ! hatta hiçbiryerde yalnız değildir. varlığını sadece onun hissettiği ama kimsenin görmediği biri daha vardır.

filmin konusundan uzun uzun bahsetmektense bana hissettirdiklerini aktarmak istiyorum... 

julia'nın filmde ısrarla varlığından bahsettiği adam yada insanlar gerçek hayatta da var malesef.

neden maalesef ? çünkü gerçekten bu insanlar aslında iç parçalayan hayatlar yaşarlar, belki kendi çaplarında küçük mutlulukları başarıları vardır, belki kendi üzüntüleri.... ama onları kimse farketmez, kimse görmez, kimse onların ne hissettiğiyle ilgilenmez ve anlamaya çalışmaz, onlar diğerleri için yoktur aslında,

olur ya, bazen bir şirkette, bir toplulukta beraber yanyana otursanız bile 2. kez görseniz hatırlamayacağınız insanlar.

beraber çalıştığınız insanları düşünün, bazılarının işten ayrıldığını haftalar sonra biri size onunla alakalı birşey sorduğunda farkedersiniz... işte o insanlar...

farkedilmemek bazen kişinin kendi seçimi bile olabilir...

silik olmak....

ama mutlaka sizi farkeden 1 kişi dahi olsa olacaktır.

çoğu yorumda;

"izlediğim en iyi korku filmiydi" gibi yorumlar yapılmış olsada, julia'nın gözleri bence bir dram...

 ve şimdiye kadar neden bahsetmedim bilmiyorum ama, izlemeye değer bir film... farkındalığınızı arttıracak bir yapım.. bu akşam için iyi gidebilir...

çevrenize daha dikkatli bakın :)

yağmuru sevin :)

aynen klipteki gibi yağmur sularında zıplamayı çok severim... yağmuruda öyle !

ve tabi bu şarkıyı da, klibi de

madem haftasonu yağmurlu geçecek, can sıkmaya gerek yok. ben yağmur çizmelerimi giyer zıplarım ve ondan da zevk alırım ohhh !

o zaman bu cuma ya yakışır şekilde şarkısı bu olsun mu ? olsun be ! :)

ama ben kedileri çok seviyorum !

size hepinizin tanıdığı yol arkadaşım minnoşun fotosunu takdim ediyorum :)

kış bastırdığından beri görüşemiyorduk, bu sabah beni görünce bacaklarıma zıplamak suretiyle sürünmesiyle cilveleştik bir süre, şımardı şımardı şımardı ve sonunda adam gibi bir pozunu yakalayabildim :)

seni özlemişim minnooooş !

fotolarımı popart'ladım :)

merhaba sayın okur bugün çok keyfim yok, densizin biri yüzünden bütün keyfim kaçtı gitti, neyse en azından biliyorumki hepsi evime gider gitmez geçecek :)

hem bu gün cuma değil mi ? :) mutlu olmak için bir sebebimiz daha var yani...

yukarıda görmüş olduğunuz resim, eşim ve benim fotoğrafımdan devşirme :)

bu ara en sevdiğim tarz olan pop art'ı kendi fotolarımıza uygulayarak eğleniyorum... fotoğrafları photoshop yardımıyla popart haline getiriyorum. biraz uzun ve meşakatli bir işlem oluyor, sonra benim gibi sonlara doğru sıkılmaya başlayıp fırçayı gelişigüzel sallayınca eşimin ve benim kollarımızdaki gibi lekeler oluşabiliyor mesela :P

en büyük kusurlarımdan biri şu tezcanlılık :D

bu henüz 2. denememdi, ileri seviyede arka planı da renklendirerek daha orjinal bişeyler elde edilebilir tabi :)

bu cumanın güzelliğide bu olsun :)

mutlu haftasonları

canımızı sıkanlar da basur olsun ! ohh :P