mütevazı ol , canımı ye !

mütevazı olmak ta, olmamak ta ailede verilen terbiye ile alakalı bence... çocuğunu çok poh pohlarsan götü kalkacak kendini dev aynasında görecek, hep diğerlerinden farklı olduğunu düşünecek ve sonra gerçekler yüzüne vurulduğunda ve ya en ufak bir eleştiride kıyametler kopacak sinir krizleri geçirecek. egosu tavan ama mutsuz ve huzursuz insanlar ortaya çıkacak..
sürekli yerme ve ezmeye yönelik davranışlar sergilersen , kendi başına sıçmaya bile gidemeyen. insanlardan korkan, herşeyi yanlış yapacağını düşündüğü için cesareti olmayan pısırık ve güvensiz bir insan olacak...


dengeyi tutturmak öylesine zor ama bir o kadar da kolay aslında... sadece çocuğa bir birey gibi davranmayı bilebilmeli.


o çocuk sen dünyaya getirdin diye muhteşem değil sayın sorumlu kişi ! o çocuğun başarıları kadar hataları da olmalı ve başarıları kadar hatalarının da farkında olmalı. kim farkettirecek bunu ? tabiki sen ! doğruyu takdir ettiğin gibi yanlışı da söylemezsen, "bu yaptığın doğru değil" veya "bu davranış toplumda hoş karşılanmaz" demezsen, sonra biz diğerleri olarak toplumun her kesiminde her statüde ego patlaması yaşayan kendini küçük burjuvalar sanan insanlarla uğraşıp duruyoruz... yazık değilmi lan bize ? biz insan evladı değilmiyiz ? 


bazı bloggerlar var moda hakkında atıp tutuyor "bu kesinlikle yanlış, bu kesinlikle doğru" diyip geziniyor ortalarda.. konumuz moda ise kesin hiç birşey söylenmemesi gerektiğini bile bilmiyor çünkü.. modanın da felsefe gibi kendi içinde doğruları yanlışları, kişiye göre değişen bir kavram olduğunu kestiremeyecek kadar kör cahil oysa...


hayır bir de otorite değilsin ki sen ! kendi çapında yazılar yazan bir insansın neticede... işte şişirilmiş egonun en büyük örneğidir bu... bahsettiğim blogu az buçuk moda blogu takip eden herkes eminim çok yakından tanıyordur... kendince kırmızı halı yorumları yapan, ünlülerin stillerini yazan biri işte. 


bakın hepimiz eleştiririz. eleştiriyoruz da.. fakat durum böyle değil... mesela kazara onun muhteşem dediği bir şeye siz : ben çok beğenmedim. deyiverin... o sevimli o hanımefendi kız gidiyor, içinden bir şeytan çıkıveriyor.
utanmasa "sen ne anlarsın be" diyecek kadar seviyesiz ve de samimiyetsiz cevaplar veriyor... ki o anda, o sevimli kızın ne kadar yapmacık, ne kadar kendini beğenmiş, ne kadar pohpohlanmayı seven bir kişilik olduğunu anlıyorsunuz... 


bir de müridleri var bu tiplerin. uluorta sıçıverse, "canım benim rengi çok güzel olmuş" diyecek tipler... bunlarda o en başta bahsettiğimiz. hayatı boyunca ezilen bastırılan karakterler. hep başkalarıyla kıyaslanmış, yanında hep başkaları övülmüş. bu sebeple kendine bir model seçip kendi takdir görmediği ne varsa ve daha fazlası, onu onaylamak suretiyle sevgi ve sempati toplamaya çalışan... 


ben bu konuya başka bir yazımda daha değinmiştim... çünkü okuyorum ve sinirimden gülüyorum. ne kadar iradesiz bir toplumuz biz diye...


ama bazı bloggerlarıda böyle şeker gibi yiyesim geliyor, mıncırasım geliyor... mütevazı olmak çirkini bile güzel gösterir.. ama mütevazı olmayan insan dünyanın en güzel en iyi işini de yapsa, dünya güzeli de olsa, o ukala tavrı yüzünden bir anda çirkinleşiyor...


benim burada bulunma amacım moda değil. genelde modayla alakalı blogları takip etsem de çok yorum yapmıyorum... ama bazen yapılan yorumları okuyorum ve dehşete düşüyorum :) 


yorumların saçmalığı bi kenara, ulan o yere göğe koyamadığınız kadın size cevap vermeye tenezzül bile etmemiş... ama bir olumsuz yorum yap ta gör, cevabın babasını alırdın yaaa :)


benim için kişi samimiyeti kaybettiği an takip etmekten de vazgeçiyorum... çünkü o dakikadan sonra ne yapsa da gözüme çirkin görünecek...


amaaaan öyle işte... uzun zaman olmuş filmler dışında bir şey yazmayalı... biraz deşarj olayım dedim bende...