derdim çok büyük sayın okuyucular... eşimin beni sevindirmek amaçlı yaptığı bir girişim hüsranla sonuçlanmak üzere :(nur topu gibi bir köpeğimiz oldu fakat ben kendimi çocuk yapmaya hazır hissetmediğim gibi köpek bakmayada hazır hissetmiyormuşum... az önce itibari ile bembeyaz koltuğumun üzerine kusması bardağı taşıran son damla oldu :( çok üzgünüm ve kendime çok kızıyorum... tam bir hayvansever olan ben, bundan daha ağır basan yönlerimin olduğunu farkettim.. meğer ben tam bir hijyensevermişim...
açık konuşmak gerekirse köpeğe evde bakmak sabır işi, daha önceleri beslediğim kedilerde hiç böyle sorunlar yaşamamıştım... üzgünüm sanırım beraber geçirdiğimiz son günler...
ilk blog yazıma böyle duygu yüklü başlamak istemezdim...
gelişmelerle aranızda olacağım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder