24 Nisan 2014 Perşembe

buradayız !

geçen sene 27 ağustostan sonra hiç yazmamışım :/

ama diğer blog'da düzenli yazıyorum...

burası benim sırdaşım gibi, diğer taraf yiğit'e ait...

anne olmak ne garipmiş sayın okur... hem dünyanın en güzel, hem de en zor şeyi... tarifsiz... bazen diyorum ki hazır olmayan insanın kaldıramayacağı bir görev, ama bazen de, hazır olmasan dahi, hatta çocuk sevmesen dahi insana acayip haz veren, tüm duygularını doyuran bir şey... öyle ki, dünya da artık bir amacım var. daha önce yok muydu ? tabi ki vardı ama, doğurunca diğer her şey nasıl da sıradanlaşıyor..

geçen yıl daha hamile değilken paylaştığım fotolara, yazılara bakıyorum ve şimdi ki halimi düşünüyorum. bazı şeyler baya lüksmüş haberim yokmuş...

ben çocuğunu tek başıma büyüten bir anneyim. yanımda ne bir yardımcı ne de annem veya eşimin annesi var. bu sebeple artık hayatımın büyük bölümü evde geçiyor, bu yüzden havayı güzel yakalayıp bahçeye inebilmek bile lüks çoğu zaman :)

bu eve taşınalı haziranda 1 yıl olacak.. ben taşındığımızda hamileydim ve çalışıyordum, kısa bir süre sonra da erken doğum riskim çıktı ve raporla işten erken izine çıkmak zorunda kaldım.. bu dönem de hep evde ve yalnız geçti... gezmek yorulmak yasaktı... yani şuan 1 sene olmasına rağmen hala sitenin dışına tek başıma çıkmış değilim :)

başka şartlar altında çoktan patlamış olmam gerekiyordu değil mi ? ama evde bir enerji depom var... beni sürekli gülen yüzü ve neşesiyle şarj ediyor... dışarı çıkmışım çıkmamışım umrumda değil... evde onunla öyle keyifli zaman geçiriyorum ki... geri kalan her şey anlamsız kalıyor...

çok güzel anne olmak.. mesela dün yiğit uyurken annem geldi ve uyandığında ilk beni değilde annemi gördü, normalde o kadar dışa dönük ve neşeli olmasına rağmen o anda beni görmeyince kıyametleri kopardı ve bu bile beni mutlu etti... hamilelikle beraber aylardır kendime bir çöp bile almadım... herşeyi ona almak istiyorum... önceliklerim değişti, bana zor gelir dediğim hiç bir şey zor gelmiyor. gece uyanmak, emzirmek, sürekli onunla ilgilenmek...

bazen günlerce aynaya bakmadığımı farkediyorum... kaç zamandır makyaj yapmadım ? oje sürmeyeli 1 seneyi geçti.. kuaföre en son hamileyken gitmiştim...

bunlar bir kadını motive eden, mutlu eden, kendini iyi hissetmesini sağlayan şeyler.. ama şu an benim için, yiğit'in gülmesi, kahkaha atması, konuşmaya çabalaması, dönmesi, gaz çıkarması bunlardan daha kalıcı mutluluk hissediyorum.

size çocuk yapmanızı tavsiye etmeyeceğim tabi ki :)

her zaman neşeli ve toz pembe bir hayat yaşamıyor çocuk sahipleri...

mesela eşime 'benim bünyeme 1 çocuk yeter' diyorum. çünkü, çocuk sahibi olmak paranoyaklıkla eşdeğer.
gece uyanıp nefesini kontrol ediyorsunuz, hapşırsa hasta mı oldu, öksürse üşüttü mü, kakasının rengi değişse yediğim bişey mi yaramadı, ve daha saymaya üşendiğim milyon tane soru dönüyor kafanızda... sürekli tedirgin ve sürekli huzursuz oluyorsunuz, hep diken üstündesiniz, ama hayatınızın hiçbir döneminde olmadığınız kadar da mutlu ve keyifli hissediyorsunuz.. eşimle tartışmalarımız 10 dk sürmüyor artık, o esnada yiğit bir komik hareket, bir garip ses çıkarıyor hoop, bütün sinirimiz uçup gidiyor... ama artık çoğu zaman yiğit yüzünden tartışıyoruz :) uyurken ses çıkardın, az daha dikkatli olsana, tv nin sesini ne çok açıyorsun, git başka odada yat horluyorsun, off camı açtın üşüdü, telefonun sesini kapat çocuğun ödü koptu ve benzeri :)

hani dedim ya, çocuk yaptığınız andan itibaren artık hiçbirşeye zaman bulamayacaksınız. artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacak.. hayat sona ermeyecek ama artık siz sadece kendinizi korumakla görevli olmayacaksınız... mesela en basit örnekle şu yazıyıyazmaya başlayalı 1 hafta oldu ve allah bilir ne zaman bitecek :)

bazen bomboş oturmayı özlemiyor değilim. ama şimdi bazı anlar daha kıymetli, mesela gece uykusuna yattıktan sonra içilen çay, televizyon izleme eskiden ne kadar sıradansa şuanda o kadar keyifli geliyor... dışarı çıkınca gözüm hep üzerinde, mutlu mu, sıkıldı mı, neler ilgisini çekti, nelerden korktu :)

haziranda yiğit'le ilk tatilimizi yapacağız.. çok kolay olacağını sanmıyorum ama çok keyifli olacağına da eminim... şimdiden tatille ilgili planlarım şu yönde, yiğit'in bir sürü fotoğrafını çekip ona anı biriktireceğim. onun rahat etmesi için elimden geleni yapacağım...

yalnız yapılan hiçbir tatil artık keyif vermeyecek hissediyorum... ama doğumdan önce sanıyordum ki, eşimle baş başa zaman sınırlaması olmadan tatil yapamayacaksam evde otururum daha iyi !

öyle değil ! şimdi eski tatillerden daha çok heyecanlanıyorum... her şey yiğit'in mutlu olması için artık...

zor tarafları hep geçici, ama mutluluğu sonsuza dek sürek bir şey çocuk sahibi olmak...

çocuk sahibi olmanızı tavsiye etmiyorum !

ama yiğit bizim aynamız, dünyaya attığımız imzamız...

tek istediğim mutlu, doğayı, hayvanı ve her şeye rağmen insanı seven, adaletli bir birey olması...

Hiç yorum yok: