komşu fobisi

aslında düşündüm de komşuluk yapmaktan deli gibi korkuyorum... çocukluğumda yaşadığım travmalar buna sebep... hani hep derim ya, bir köyde büyüdüm ben diye, işte o köyde herkes birbirini tanırdı, bir tek bizim aile yabancıydı ilk zamanlar, ee tabi sıcakkanlı (!) komşu kadınların annemi çemberlerine almaları uzun sürmedi... annem terzi benim... haftanın neredeyse 5 günü dikiş kursuna giderdi, orada da edindiği bi takım arkadaşları vardı tabi, zamanla o köy büyüdü büyüdü kalabalıklaştı, hem zaten biz taşındığımız yıl belediye olmuştu, ama adı köy işte :)

neyse konu dağılmasın, 20 sene yaşadık orada. haliyle oranın yerlisi gibi olmuştuk, sokağa çıktığımda manava, bakkala, karakola, eczaneye, börekçiye, dondurmacıya selam vermekten, evin hemen 20 mt ilerisindeki minibüs durağına ulaşmam yarım saat sürüyordu... sokağa çıkıp eczaneye gitsem. akşama komşular gelip "hayırdır sizin evde hasta mı var ? bugün simone eczaneden aferin almış" gibi muhtemel sorulara maruz kalabiliyorduk... okuldan yorgun gelip çantamı fırlatıp şeker kız candy izlemeye oturduğum anda bi komşu çat kapı gelip, ben çizgi filmimi izlemeye çalışırken laklaklak annemle konuşmaya başladı mı heyheylerim tepeme çıkıyordu...

sanırım ben biraz keyfine düşkün bir insanım... öyle çok çatkapı misafir komşu vs seven biri değilim... kendimle ailemle kalmayı çok seviyorum... komşularla olan münasebet benm için merhaba dan öteye geçmemeli :D mesafeyi hep koruyorum... zira evde pijamalarımla otururken çat kapı biri geldiğinde bana " aaa sen daha yeni mi kalktın" demesinden hiç hazetmem... yeni kalktıysam kalktım kardeşim sanane yahu ! çok temkinli bir insanım ben... evim dağınıkken veya ben dağınıkken biri gelecek diye çok korkarım... kapımdan dışarı çıktığımda kimseye hesap vermek istemem... komşunun bana "hayırdır nereye böyle" demesine de acayp kıl olurum. evimin etrafında görünmeyen bir kalkan var ve kimse o kalkan dan içeri geçsin istemem... bana misafir gelecekse mutlaka önceden haber vermeli... hayatım hep tedbirli planlı geçiyor benim... bir misafir gelecek diye kocamla veya ailemle yaptığım plandan asla caymam... işim var derim, kabul etmem... emirvakileri sevmem...

bu demek değil ki misafir sevmeyen bir insanım... aslaaa ! çok severim misafiri aksine... ama davetsiz olanı değil... :) önceden haber versin canımı yesin... :)

çocukken yoğun komşu trafiğinden dolayı belkide böyle bir fobim gelişti :P bu gün evde otururken dışarıdan biri sanki benim adımı sesleniyor gibi geldi ve o an bütün tüylerim ürperdi... sonra da burada beni kimsenin tanımadığını hatırlayıp rahatladım :D

annem bile bu huyumdan dolayı habersiz gelmez bana :)

(bu arada annem 3 haftadır bursadaydı onu çok özledim dün istanbul'a döndü şükür, yarın gayet habersiz çat kapı gidip hasret gidericem ) :)