13 Ekim 2011 Perşembe

serzeniş

çok şey öğrendim ben son zamanlarda, en önemlisi üzüntümü de mutluluğumu da sadece eşimle paylaşmayı öğrendim daha bir ton şey öğrendim, üzüldüm zaman zaman ama olsun öğrendim ya...

hayatın, istediği zaman ne kadar hoyrat olabileceğini öğrendim. ne kadar can yakabileceğini öğrendim... annemi, babamı ne çok sevdiğimi defalarca öğrendim, ama bu kez daha çok öğrendim...
bir evliliğin aşktan daha fazlası olduğunu öğrendim, hayattaki tek avuntumun evliliğim olduğunu öğrendim, çok hata yaptım, hatalarımdan hiç gücenmedim, utanmadım, çünkü ben her hatamda daha iyi olabileceğimi öğrendim.

zaman zaman hem maddi hem manevi çöküşlerim oldu, her seferinde daha güçlendiğimi öğrendim...

her zaman hayatın bana torpili var derdim. öyle olmadığını öğrendim...

dost diye birşeyin olmadığını öğrendim... arkadaşların sadece yakın ve uzak olmak üzere 2 ye ayrıldığını, hiçbir insanın kimseyi, arada kan bağı yoksa koşulsuz sevmediğini eleştirmemezlik yapmadığını ve en kötü gününde bile canını acıtacak sözler sarfedebildiğini öğrendim... ama onları olduğu gibi kabullendim ben, bunada gücenmedim...

yıkılmadım ayaktayım klişesi yapacak değilim. bazen dizlerimin üzerine çöktüm bazen yere kapaklandım, ama başımı kaldırdığımda elimi tutacak bir ailem ve eşim olduğunu öğrendim...

bazen kardeş'in bir lafı yüreğimi dağladı derin yaralar açtı, ama o zamanda onun beni kardeşi olarak görmediğini öğrendim... sıradan bir insana sarfedilen sözlerdi çünkü onlar...

hatalarımdan hiç gücenmedim dedim ya, hayat iyisiyle kötüsüyle bana aitti çünkü hatalarım bana ben olmayı öğretti, fakat diğer öğrendiğim herşeyi, keşke öğrenmeseydim... keşke insanları kendim gibi bilmeye devam etseydim...

Hiç yorum yok: